Paz y Progreso
Door: eric gijssen
21 Augustus 2005 | Nicaragua, Managua
(Dit wordt mijn laatste bericht vanuit Nicaragua, want morgenochtend vlieg ik terug naar België )
Paz y progreso, vrede en vooruitgang… dat is wat Nicaragua nodig heeft. Daarover is iedereen het hier wel eens, al hebben ze allemaal iets anders voor ogen : de vrede van Daniel Ortega staat mijlenver van de vrede van VS-ambassadeur Oliver Garza.
De afgelopen 2 maanden heb ik me (weer) ondergedompeld in het leven van de Nicaraguanen, en via deze website hebben jullie een deel met hen kunnen meeleven.
De afgelopen dagen heb ik geprobeerd nog vanalles af te ronden, afscheid te nemen van zoveel mogelijk mensen… Ik verlaat nu Nicaragua, één dag voor de 25e verjaardag van de grootste alfabetiseringscampagne uit de geschiedenis (als dusdanig erkend door UNESCO).
In 1980 hebben de sandinisten het analfabetisme hier teruggedrongen van ruim 60% naar 12% !
Overigens start er volgende week een nieuwe alfabetisatiecampagne, in de gemeenten met een sandinistisch bestuur. Met als doel : het analfabetisme van het huidige niveau (35%) terugdringen naar minder dan 5%. De campagne wordt gesteund door Cuba (dat didactisch materiaal stuurde, inclusief TV’s en video’s), en tegengewerkt door de regering (die met een eigen alfabetiseringscampagne komt, en bovendien het Cubaanse materiaal aan de grens blokkeert : voor de 5.000 TV’s zou een importtax van 200.000 $ betaald moeten worden ! ! !)
Veel van de verhalen van de afgelopen maanden zijn nog niet afgerond. De mensen van ASOTRAEXDAN wachten nog steeds op gerechtigheid, de verkiezingskoorts blijft hier stijgen, het vrijhandelsakkoord TLC is nog niet geratificeerd en de dagelijkse overlevingsstrijd van de Nicaraguanen gaat ‘gewoon’ verder.
Het politieke gehakketak gaat ook verder. De Amerikanen hebben nu openlijk toegegeven dat de missie van Oliver Garza in Nicaragua kan worden samengevat met : voorkomen dat Daniel Ortega de verkiezingen wint. Ortega is in hun ogen een pure terrorist, bevriend met foute mensen zoals Hugo Chavez (die aardig wat geld in de campagne van het FSLN steekt, dixit Luis Carrión).
Ortega bezocht Chavez vorige week, meet een hele delegatie jongeren. De groep moest op de terugweg een noodlanding maken (in El Salvador). De geschrokken jongeren werden echter niet in de watten gelegd : de autoriteiten (en Amerikaanse agenten) dachten dat Ortega ook aan boord was (niet het geval), en hebben de groep onthaald op een stevige aanpak : controles met honden, etcetera.
Er zijn zoveel dingen waarover ik nog kan en wil schrijven… om af te ronden, laat ik het daarom bij een reeks korte observaties en een selectie gevarieerde foto’s :
De rijken worden rijker, de armen steeds armer.
Het systeem is soms heel simpel. In de boekhandels van de keten HISPAMER zijn de meeste boeken en artikelen geprijsd in dollar ($). Met de koers van de dag betaal je zo voor elk product steeds een hoger bedrag in cordobas (C). In de korte periode dat ik hier was, steeg de prijs van één dollar (1 $) van 16,45 cordobas naar 16,80 cordobas.
Verdiende HISPAMER twee maanden geleden nog 329,00 cordobas (ex BTW) voor een boek van 20 $, nu is dat al : 336,00 cordobas.
Echter : ondertussen wordt het personeel van HISPAMER uitbetaald in cordobas. Het is verboden om je personeel in dollars te betalen, tenzij het een NGO of multinational betreft, of het salaris van de parlementsleden.
De Nicaraguanen moeten creatief zijn op rond te komen met hun geld. Al maanden wordt er gezegd dat de prijs van een busrit omhoog zal gaan (a.g.v. de hoge bezineprijs). Er is stevig tegen geprotesteerd. Maar één dezer dagen wordt het denk ik een feit en stijgt de prijs van een busrit van 2,50 naar 3,00 cordobas.
Sommige mensen moeten 2 bussen nemen, bvb. naar hun werk in de Zona Franca = heen 2 x 3 cordobas, plus terug 2 x 3 cordobas = 12 cordobas. En dat in een land waar een groot deel van de bevolking onder de armoedegrens leeft en moet rondkomen met minder dan 1 $ (nog geen 17 cordobas) per dag.
De bus vanuit Juigalpa naar Managua werd op de autoweg gedurende vele haltes gevolgd door een taxi. Het is een manier om zeker klanten te hebben : de mensen die afstappen en verder ‘landinwaarts’ moeten reizen.
Maar ondertussen verbruikt de taxi wel benzine. Taxi’s rijden hier overigens constant rond, op zoek naar klanten. Vaste taxistandplaatsen zijn hier zeldzaam.
Dé manier om te overleven is het verkopen van allerhande zaken (water, kranten, snoep, balpennen, poetsdoeken…) op straat. Dit gebeurt veel ‘en los semaforos’, oftewel aan de stoplichten.
‘Echte jobs’ zijn er niet, de gemeente Managua ontslaat momenteel zelfs mensen, om te bezuinigen.
Maar tegelijkertijd worden er overal rotondes aangelegd (door diezelfde gemeente)… en raken vele mensen hun verkooppunt kwijt. De overheid wil de wildgroei in de informele economie aanpakken, maar vergeet een alternatief voor de mensen te creëren.
Hetzelfde gebeurt voor de voedselinspectie.
Een (voorlopig nog onbekend) bedrijf dumpte vorige week een enorme hoeveelheid bedorven voedsel op een terrein buiten Managua, in de buurt van Ciudad Sandino.
De politie en het Ministerie van Gezondheidszorg (MINSA) hebben het voedsel direct begraven, maar de hongerige buurtbewoners hebben alles direct weer opgegraven, op zoek naar eten.
De overlevingsstrijd toont zich soms in onverwachte details. De vuilniswagen heeft hier een bel. Om te zeggen : "Ik kom eraan, breng snel nog uw faval (basura)". Maar ook : "Kom snel uw geleegde zaken halen (de mensen gebruiken een costal = oude rijstzak), voordat de buren ze inpikken."
En ondertussen zit Quincho Barrilete binnenkort waarschijnlijk weer zonder geld, zal het personeel (andermaal) naar huis worden gestuurd, in afwachting van nieuwe fondsen…
De afgelopen 2 jaar heeft Quincho Barrilete gewerkt met fondsen van de OIT, Organisacion Internacional del Trabajo, oftewel de Internationale Arbeids Organisatie. Deze organisatie van de Verenigde Naties heeft de strijd aangebonden met de kinderarbeid, met in Nicaragua speciale aandacht voor kinderen die in de prostitutie werken. Maar doorzetters zijn het daar niet, bij de VN. Hoewel het project van Quincho nog geëvalueerd moet worden (in oktober a.s.), staat nu al vast dat de financiering van de VN zal stoppen. Alles wat in 2 jaar opgebouwd werd, komt daarmee op de tocht te staan.
Overheden en NGO’s uit Europa die projecten steunen, doen dat ook steeds voor korte duur. Na drie jaar moeten de projecten hier – volgens een regel van de Europese Unie – ‘zelfredzaam’ (autosostenible) zijn. Oftewel : het geld zelf terugverdienen. Het werk met de jongeren is arbeidsintensief, dus : met veel loonkosten. Ik weet niet goed hoe ze zich dat voorstellen bij de VN of in de EU : hoe kan je dat geld verdienen met een straatkinderenproject ? Of met een project met minderjarige prostituées ? Tenzij het de bedoeling is dat het project de jongeren aanzet tot prostitutie en een deel van de opbrengst opstrijkt, maar zo cynisch kunnen ze toch niet zijn ?
In ieder geval : het zijn dromers, indien ze denken dat Quincho Barrilete in 2 jaar tijd het probleem van kinderprostitutie en sexuele explotatie in Nicaragua oplost. Ik denk dat ze bij de VN deze projecten enkel gebruiken om in die twee jaar een inzicht te krijgen in de omvang van het probleem, statistieken te verzamelen… maar het maakt mij bozer en bozer : zo gaat je niet met mensen om, noch met de jongeren, noch met het personeel van de projecten.
Paz y progreso, vrede en vooruitgang… dat is wat Nicaragua nodig heeft. Daarover is iedereen het hier wel eens, al hebben ze allemaal iets anders voor ogen : de vrede van Daniel Ortega staat mijlenver van de vrede van VS-ambassadeur Oliver Garza.
De afgelopen 2 maanden heb ik me (weer) ondergedompeld in het leven van de Nicaraguanen, en via deze website hebben jullie een deel met hen kunnen meeleven.
De afgelopen dagen heb ik geprobeerd nog vanalles af te ronden, afscheid te nemen van zoveel mogelijk mensen… Ik verlaat nu Nicaragua, één dag voor de 25e verjaardag van de grootste alfabetiseringscampagne uit de geschiedenis (als dusdanig erkend door UNESCO).
In 1980 hebben de sandinisten het analfabetisme hier teruggedrongen van ruim 60% naar 12% !
Overigens start er volgende week een nieuwe alfabetisatiecampagne, in de gemeenten met een sandinistisch bestuur. Met als doel : het analfabetisme van het huidige niveau (35%) terugdringen naar minder dan 5%. De campagne wordt gesteund door Cuba (dat didactisch materiaal stuurde, inclusief TV’s en video’s), en tegengewerkt door de regering (die met een eigen alfabetiseringscampagne komt, en bovendien het Cubaanse materiaal aan de grens blokkeert : voor de 5.000 TV’s zou een importtax van 200.000 $ betaald moeten worden ! ! !)
Veel van de verhalen van de afgelopen maanden zijn nog niet afgerond. De mensen van ASOTRAEXDAN wachten nog steeds op gerechtigheid, de verkiezingskoorts blijft hier stijgen, het vrijhandelsakkoord TLC is nog niet geratificeerd en de dagelijkse overlevingsstrijd van de Nicaraguanen gaat ‘gewoon’ verder.
Het politieke gehakketak gaat ook verder. De Amerikanen hebben nu openlijk toegegeven dat de missie van Oliver Garza in Nicaragua kan worden samengevat met : voorkomen dat Daniel Ortega de verkiezingen wint. Ortega is in hun ogen een pure terrorist, bevriend met foute mensen zoals Hugo Chavez (die aardig wat geld in de campagne van het FSLN steekt, dixit Luis Carrión).
Ortega bezocht Chavez vorige week, meet een hele delegatie jongeren. De groep moest op de terugweg een noodlanding maken (in El Salvador). De geschrokken jongeren werden echter niet in de watten gelegd : de autoriteiten (en Amerikaanse agenten) dachten dat Ortega ook aan boord was (niet het geval), en hebben de groep onthaald op een stevige aanpak : controles met honden, etcetera.
Er zijn zoveel dingen waarover ik nog kan en wil schrijven… om af te ronden, laat ik het daarom bij een reeks korte observaties en een selectie gevarieerde foto’s :
De rijken worden rijker, de armen steeds armer.
Het systeem is soms heel simpel. In de boekhandels van de keten HISPAMER zijn de meeste boeken en artikelen geprijsd in dollar ($). Met de koers van de dag betaal je zo voor elk product steeds een hoger bedrag in cordobas (C). In de korte periode dat ik hier was, steeg de prijs van één dollar (1 $) van 16,45 cordobas naar 16,80 cordobas.
Verdiende HISPAMER twee maanden geleden nog 329,00 cordobas (ex BTW) voor een boek van 20 $, nu is dat al : 336,00 cordobas.
Echter : ondertussen wordt het personeel van HISPAMER uitbetaald in cordobas. Het is verboden om je personeel in dollars te betalen, tenzij het een NGO of multinational betreft, of het salaris van de parlementsleden.
De Nicaraguanen moeten creatief zijn op rond te komen met hun geld. Al maanden wordt er gezegd dat de prijs van een busrit omhoog zal gaan (a.g.v. de hoge bezineprijs). Er is stevig tegen geprotesteerd. Maar één dezer dagen wordt het denk ik een feit en stijgt de prijs van een busrit van 2,50 naar 3,00 cordobas.
Sommige mensen moeten 2 bussen nemen, bvb. naar hun werk in de Zona Franca = heen 2 x 3 cordobas, plus terug 2 x 3 cordobas = 12 cordobas. En dat in een land waar een groot deel van de bevolking onder de armoedegrens leeft en moet rondkomen met minder dan 1 $ (nog geen 17 cordobas) per dag.
De bus vanuit Juigalpa naar Managua werd op de autoweg gedurende vele haltes gevolgd door een taxi. Het is een manier om zeker klanten te hebben : de mensen die afstappen en verder ‘landinwaarts’ moeten reizen.
Maar ondertussen verbruikt de taxi wel benzine. Taxi’s rijden hier overigens constant rond, op zoek naar klanten. Vaste taxistandplaatsen zijn hier zeldzaam.
Dé manier om te overleven is het verkopen van allerhande zaken (water, kranten, snoep, balpennen, poetsdoeken…) op straat. Dit gebeurt veel ‘en los semaforos’, oftewel aan de stoplichten.
‘Echte jobs’ zijn er niet, de gemeente Managua ontslaat momenteel zelfs mensen, om te bezuinigen.
Maar tegelijkertijd worden er overal rotondes aangelegd (door diezelfde gemeente)… en raken vele mensen hun verkooppunt kwijt. De overheid wil de wildgroei in de informele economie aanpakken, maar vergeet een alternatief voor de mensen te creëren.
Hetzelfde gebeurt voor de voedselinspectie.
Een (voorlopig nog onbekend) bedrijf dumpte vorige week een enorme hoeveelheid bedorven voedsel op een terrein buiten Managua, in de buurt van Ciudad Sandino.
De politie en het Ministerie van Gezondheidszorg (MINSA) hebben het voedsel direct begraven, maar de hongerige buurtbewoners hebben alles direct weer opgegraven, op zoek naar eten.
De overlevingsstrijd toont zich soms in onverwachte details. De vuilniswagen heeft hier een bel. Om te zeggen : "Ik kom eraan, breng snel nog uw faval (basura)". Maar ook : "Kom snel uw geleegde zaken halen (de mensen gebruiken een costal = oude rijstzak), voordat de buren ze inpikken."
En ondertussen zit Quincho Barrilete binnenkort waarschijnlijk weer zonder geld, zal het personeel (andermaal) naar huis worden gestuurd, in afwachting van nieuwe fondsen…
De afgelopen 2 jaar heeft Quincho Barrilete gewerkt met fondsen van de OIT, Organisacion Internacional del Trabajo, oftewel de Internationale Arbeids Organisatie. Deze organisatie van de Verenigde Naties heeft de strijd aangebonden met de kinderarbeid, met in Nicaragua speciale aandacht voor kinderen die in de prostitutie werken. Maar doorzetters zijn het daar niet, bij de VN. Hoewel het project van Quincho nog geëvalueerd moet worden (in oktober a.s.), staat nu al vast dat de financiering van de VN zal stoppen. Alles wat in 2 jaar opgebouwd werd, komt daarmee op de tocht te staan.
Overheden en NGO’s uit Europa die projecten steunen, doen dat ook steeds voor korte duur. Na drie jaar moeten de projecten hier – volgens een regel van de Europese Unie – ‘zelfredzaam’ (autosostenible) zijn. Oftewel : het geld zelf terugverdienen. Het werk met de jongeren is arbeidsintensief, dus : met veel loonkosten. Ik weet niet goed hoe ze zich dat voorstellen bij de VN of in de EU : hoe kan je dat geld verdienen met een straatkinderenproject ? Of met een project met minderjarige prostituées ? Tenzij het de bedoeling is dat het project de jongeren aanzet tot prostitutie en een deel van de opbrengst opstrijkt, maar zo cynisch kunnen ze toch niet zijn ?
In ieder geval : het zijn dromers, indien ze denken dat Quincho Barrilete in 2 jaar tijd het probleem van kinderprostitutie en sexuele explotatie in Nicaragua oplost. Ik denk dat ze bij de VN deze projecten enkel gebruiken om in die twee jaar een inzicht te krijgen in de omvang van het probleem, statistieken te verzamelen… maar het maakt mij bozer en bozer : zo gaat je niet met mensen om, noch met de jongeren, noch met het personeel van de projecten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
