eerste etappe

Steevast wanneer ik op reis ga, spelen de dagen ervoor de zenuwen op: een onrust maakt zich van mij (en mijn buik) meester, ik wordt er soms ronduit chagrijnig van:
Wat doe ik in mijn handbagage, wat in de rest? Of zal het me lukken om alles in mijn handbagage mee te nemen?
Ik pak de boel in en weer uit, bedenk ondertussen wat er allemaal fout kan lopen en vraag mij ondertussen af waarom ik mij dit toch altijd aandoe.

Maar vanaf het moment dat ik door het douanepoortje stap is er geen weg meer terug en daalt de rust over mij. Dan is het gedoe achter de rug en kan ik het gewoon ondergaan.

Dit keer begin ik met een opwarmreis: 5 dagen Barcelona. Om vanaf woensdag te beginnen aan het echte werk: 2,5 maanden Nicaragua. Brussel ligt in ieder geval achter mij: wie mij nu nog iets had willen vragen of laten doen, had het eerder moeten vragen.