ASOTRAEXDAN – en de strijd gaat voort
Door: eric gijssen
06 September 2005 | Nicaragua, Managua
Nee, ik ben niet teruggekeerd naar Nicaragua, maar dit bericht komt er wel vandaan. Vandaag zijn de Nicaraguaanse parlementsleden uit vakantie teruggekeerd en zojuist is hun eerste werkdag geëindigd.
De belofte was dat zij zich – als eerste agendapunt na het reces – zouden bezighouden met het akkoord voor de Nemagon-slachtoffers: er moeten budgetten worden goedgekeurd, wetten gemaakt en gewijzigd…
Om te weten te komen of er vandaag al concrete stappen zijn genomen, heb ik (vanuit Brussel) gebeld met Juana (zie foto's), in het kamp tegenover het parlementsgebouw.
Dat werd een gesprek met veel ‘mi amor’s en de herhaalde vraag of ik toch niet alsnog met haar wil trouwen.
"Soy una mujer soltera, sin compromiso" (ik ben een vrouw alleen, zonder relatie). Ze is 41 jaar, met een oudste zoon van begin 20 die in Guatemala woont en werkt. De foto’s heeft ze mij getoond bij ons afscheid ruim 2 weken geleden.
Ondertussen is er veel geluid op de achtergrond, de groep is blijkbaar weer groter geworden. Ter gelegenheid van de rentree van de parlementsleden, zijn vele ‘compañeros’ weer naar Managua gekomen om wat extra gewicht in de schaal te leggen.
Juana zelf is platzak en de laatste dagen sukkelde ze met haar gezondheid. Even heen en weer naar haar huis in Leon kan ze niet (geen geld) en wil ze ook niet(de actievoerders noemden hun actie dan ook ‘La Marcha sin Retorno’, de mars zonder weg terug… ze gaan door tot het einde). En bovendien: het einde is nu (hopelijk) in zicht.
Ik vraag haar naar de stand van zaken in het kamp, is er al politieke beweging? 'Don Victorino' (De leider van de groep) blijkt ook in de buurt, en de gsm verhuist naar hem.
Victorino Espinales: "Vandaag (maandag 5 september) is de Junta Directiva (het dagelijks bestuur) van het parlement voor het eerst samengekomen. De belofte was dat ze het in de eerste vergadering zouden bespreken en op de agenda zullen zetten voor de plenaire vergadering. Die komt volgende week dinsdag of woensdag samen. Maar we zullen morgen om 11 uur pas weten of dat ook echt is gebeurd."
Het blijft dus nog steeds afwachten voor de actievoerders.
Juana Caballero: "Bel je me op 20 september nog eens? Om te zien of ik weer thuis ben. Ik hoop het wel. Op 20 september kun je me bellen in mijn huis."
de onderstaande foto's heb ik al eens eerder geplaatst, maar aangezien ik er (voorlopig) geen nieuwe meer kan bijmaken, herneem ik deze:
De belofte was dat zij zich – als eerste agendapunt na het reces – zouden bezighouden met het akkoord voor de Nemagon-slachtoffers: er moeten budgetten worden goedgekeurd, wetten gemaakt en gewijzigd…
Om te weten te komen of er vandaag al concrete stappen zijn genomen, heb ik (vanuit Brussel) gebeld met Juana (zie foto's), in het kamp tegenover het parlementsgebouw.
Dat werd een gesprek met veel ‘mi amor’s en de herhaalde vraag of ik toch niet alsnog met haar wil trouwen.
"Soy una mujer soltera, sin compromiso" (ik ben een vrouw alleen, zonder relatie). Ze is 41 jaar, met een oudste zoon van begin 20 die in Guatemala woont en werkt. De foto’s heeft ze mij getoond bij ons afscheid ruim 2 weken geleden.
Ondertussen is er veel geluid op de achtergrond, de groep is blijkbaar weer groter geworden. Ter gelegenheid van de rentree van de parlementsleden, zijn vele ‘compañeros’ weer naar Managua gekomen om wat extra gewicht in de schaal te leggen.
Juana zelf is platzak en de laatste dagen sukkelde ze met haar gezondheid. Even heen en weer naar haar huis in Leon kan ze niet (geen geld) en wil ze ook niet(de actievoerders noemden hun actie dan ook ‘La Marcha sin Retorno’, de mars zonder weg terug… ze gaan door tot het einde). En bovendien: het einde is nu (hopelijk) in zicht.
Ik vraag haar naar de stand van zaken in het kamp, is er al politieke beweging? 'Don Victorino' (De leider van de groep) blijkt ook in de buurt, en de gsm verhuist naar hem.
Victorino Espinales: "Vandaag (maandag 5 september) is de Junta Directiva (het dagelijks bestuur) van het parlement voor het eerst samengekomen. De belofte was dat ze het in de eerste vergadering zouden bespreken en op de agenda zullen zetten voor de plenaire vergadering. Die komt volgende week dinsdag of woensdag samen. Maar we zullen morgen om 11 uur pas weten of dat ook echt is gebeurd."
Het blijft dus nog steeds afwachten voor de actievoerders.
Juana Caballero: "Bel je me op 20 september nog eens? Om te zien of ik weer thuis ben. Ik hoop het wel. Op 20 september kun je me bellen in mijn huis."
de onderstaande foto's heb ik al eens eerder geplaatst, maar aangezien ik er (voorlopig) geen nieuwe meer kan bijmaken, herneem ik deze:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
