mijmering

Het is inmiddels de zesde keer dat ik in Nicaragua ben en ik ken hier inmiddels al zeer veel mensen. Dit jaar komen daar weer allerlei ontmoetingen bij. En elke ontmoeting creërt een band.
Eén van de moeilijke zaken van reizen is, dat je onherroepelijk weer moet vertrekken en al deze mensen moet achterlaten. Ondertussen gaat hun leven door, en het mijne ook. En ben je er niet altijd op momenten dat zij het moeilijk hebben.

Maar tegelijkertijd: doordat ik hier ben, heb ik ook iedereen in België en Nederland moeten achterlaten. Nadat mijn werk is gestopt heb ik met moeite tijd gehad om met Richard in Barcelona aan de muziek van `Nicaragua al desnudo`te werken, heb ik vlug vlug nog mijn moeder, zus en broer gezien. Door het werk en de dagelijkse sleur kom je er niet aan toe om mensen te bezoeken die je graag wilt bezoeken. Zoals mijn oom en tante in Apeldoorn, mijn oom en tante in Hilversum...

En dat terwijl ik weet dat je de dingen niet teveel moet uitstellen. In het kader van mijn werk in Brussel hebben we een project `Verhalen van verzet`gedaan, waarin jongeren uit Brussel (voornamelijk met een moslim-achtergrond) ouderen hebben ontmoet die tijdens WOII in het verzet of in de concentratiekampen hebben gezeten. Veel van die ouderen zijn van joodse afkomst.
Ook voor dit project heb ik een aantal mnsen ontmoet die veel indruk op mij hebben gemaakt. Verzetsmensen als David Lachman en Max Devries. Mensen die ik graag nog eens zou bezoeken en van wie ik soms via via hoor dat het niet zo goed gaat met hun gezondheid.

Eén van die mensen is zeker ook de anarchistische schilder Wilchar. Samen met mijn collega Veronique zijn wij hem bij hem thuis gaan filmen en het was een indrukwekkende ontmoeting. Ruim 90 jaar oud, maar nog steeds met een ondeugende twinkeling in zijn ogen. Zijn schilderijen vormen één grote collage van dwarse ideeën, trappen tegen gevestigde waarden: kerk en kapitaal, burgerlijkheid en hypocrisie.
Op hoge leeftijd is hij bijna blind geworden en kan hij niet meer schilderen, wel maakte hij nog allerlei gestencilde pamfletten met absurdistische bespiegelingen.

Vandaag verneem ik dat Wilchar gisteren is overleden. Ik kan hem dus niet meer gaan bezoeken, maar die ontmoeting met hem draag ik voor altijd met me mee.