in de Far West van Nicaragua

Ik ben er even tussenuitgeknepen in Managua en zit nu in de Far West van Nicaragua, het achterland van de cowboys en goudzoekers: in Juigalpa, de hoofdstad van het departement Chontales.

In Managua zijn mijn volgende afspraken een beetje uitgesteld en ik heb van de kans gebruik gemaakt om de hectische hoofdstad te ontvluchten en een deel van Nicaragua te leren kennen waar ik nog nooit ben geweest.

De mensen van ASOTRAEXDAN hebben pas een volgende vergadering op 13 juli en voor die datum gebeurt en niet veel. Nadien ga ik wellicht richting Chinandega en de bananenplantages, maar ik wacht nog even af.

De afgelopen week ben ik wel bezig geweest met het verhaal van Freddy, en ook van een andere homosexuele jongen die zelfmoord heeft gepleegd in het Park van Ciudad Jardin (ongeveer een jaar na Freddy). Ik heb met Mayela van Quincho Barrilete gesproken over Freddy, maar ook over de mate waarin iemand hier (in macho-Nicaragua) zichzelf kan zijn, met zijn eigen temperament... ik heb daarover ook gesproken met de mensen van Puntos de Encuentro, een organisatie die werkt rond jongeren en hun (sexuele) identiteit. Zij zijn ook de makers van de jongerenserie Sexto Sentido, op TV. In deze serie komen de problemen van jongeren aan bod, en al in de eerste aflevering bekent één van de personages homo te zijn. Later kwam er ook nog een lesbisch meisje bij, en in de allerlaatste afleveringen dook er zelfs een travestiet op (voor het eerst op de Nicaraguaanse TV).

Ik zou graag een film maken over Freddy, met het materiaal dat ik al met hem heb gefilmd, maar wellicht ook over andere jongeren op zoek naar hun identiteit. Zowel bij Quincho als bij Puntos de Encuentro waren ze erg enthousiast, en volgende week wil ik een aantal belangenorganisaties van homo's en lesbiennes bezoeken, organisaties die werken rond 'sexuele diversiteit'.

Maar eerst zit ik dus in het land van de vaceros, oftewel cowboys. Juigalpa is erg gemoedelijk, een klein stadje tussen de bergen, dat me een beetje doet denken aan Huehuetenango en Guatemala. We lijken hier los te staan van de buitenwereld, zelfs van Managua. Enkel de bussen herinneren aan het bestaan van de hoofdstad.
En de krantverkopers melden hier over de 'terror en londres'... maar het lijkt allemaal heel ver weg.
In Managua vroegen veel mensen me: "heb je het gehoord van de aanslagen in Londen?", maar het zijn hier vooral beelden vanuit een andere wereld. Ik weet ook niet wat de gemiddelde Nicaraguaan zich voorstelt bij een aanslag in de metro.

Ik ben hier ingetrokken in een klein hotelletje, met zicht op de bergen, een mooi terras, verzorgd sanitair (in het eerste hotel waar ik binnenging, de helft goedkoper, leken de kamers op kasten met een bed erin en was het toilet een latrine... en jullie weten al hoe ik daarover denk).
Er is hier een archeologisch museum (met precolombiaanse beelden), een dierentuin, een recreatiepark... ik ga hier dus eens de toerist uithangen. De Italiaanse reisgids van Elena (mede-huisgenote in Managua) meldde dat de dierentuin een trieste bedoening is maar toch één van de beste van het land. Wat dat betekent, horen (lezen) jullie later.
Verder wil ik morgen naar La Libertad (= de vrijheid) trekken, een stadje verder landinwaarts, waar de goud- en zilvermijnen zijn. De echte Far West dus. Benieuwd hoe dat eruit ziet.

Voor nu de groeten uit het hippe internetcafé Cyber World Juigalpa (met snelle verbinding en Mozilla als webbrowser),

eric