NOTICIAS - nieuwsberichten 3

Voor diegenen die een beetje op de hoogte willen blijven van de politieke soap-opera in Nicaragua (voor de echte liefhebbers, want het is weer een hele brok):

President Enrique Bolaños heeft een televisierede gehouden waarin hij de Nicaraguanen uitlegt hoe zijn partijgenoten hem aan het verraden zijn, met als enig doel hun voormalige leider Arnoldo Aleman vrij te krijgen. En daarvoor zijn zij zelfs bereid op hun knieën te gaan voor Daniel Ortega en zijn FSLN.
PLC en FSLN sloten een duivelspact tegen Bolaños, en hebben deze week een parlementaire commissie opgericht die de afzettingsprocedure van de president moet onderzoeken. Enrique Bolaños wordt ervan beschuldigd grote sommen geld in zijn verkiezingscampagne te hebben gestoken, die niet zijn aangegeven bij de verkiezingscommissie (de CSE, Hoge Raad voor de Verkiezingen, gedomineerd door rechters met PLC- en FSLN-signatuur), noch bij zijn eigen partij, de PLC.
Bolaños is boos op zijn partijgenoten, maar de echte boeman is Daniel Ortega. Hij vindt dat het parlement - door de recente grondwetswijzigingen – gevaarlijk veel macht krijgt, en spreekt zelfs van een dictatuur van het parlement (waarin het FSLN een sterke vertegenwoordiging heeft). Ortega krijgt hierdoor "een dictatoriale macht, die hij nodig heeft om dit land van onderaf te besturen", aldus Bolaños. Bovendien betreft het een dictatuur die "Ortega de macht geeft die hij door verkiezingen nooit zal verkrijgen".

Ondertussen hield de partij van de president, de PLC, dit weekend een grote meeting, waarop Bolaños zelf natuurlijk niet aanwezig was, maar wel de veroordeelde ex-president Arnoldo Aleman. Niet in persoon (hij heeft immers huisarrest), maar via een videoboodschap. Hij roept zijn partijgenoten op de afzettingsprocedure tegen president Bolaños te steunen. De aanwezige liberalen zijn het erover eens dat zij zich 4 jaar geleden grondig hebben vergist door Enrique Bolaños te verkiezen als hun presidentskandidaat.

En dan is er opeens – als een duveltje uit een doosje – de (terug-)komst van de amerikaanse ex-ambassadeur Oliver Garza. Zijn opvolgster Barbara Moore vertrekt vroeger dan voorzien en Garza zou haar nu (tijdelijk) komen vervangen. Oliver Garza is de man die als afscheidskado van Nicaragua vroeg om de wet ter bescherming van de bananenarbeiders in te trekken (zie de verhalen over ASOTRAEXDAN).
Garza is een goede vriend van Arnoldo Aleman en zijn familie, maar de Amerikanen leken de afgelopen tijd de kaart van Enrique Bolaños te trekken. Niet verwonderlijk, want Bolaños voert een zeer VS- en multinational-vriendelijke politiek. Het is dus onduidelijk wat de komst van Garza zal betekenen.
Er wordt gesuggereerd dat hij wellicht kan bemiddelen in de huidige crisis. Het FSLN heeft al gezegd met hem te willen praten, maar het moet geen Amerikaanse interventie worden.
En de echtgenote van Aleman (PLC) – Maria Fernanda Flores – heeft Garza al gewaarschuwd: in Nicaragua kun je niet om het FSLN heen. Enrique Bolaños heeft slechts de steun van 8 leden van het parlement. De PLC heeft 43 zetels, het FSLN 38: je moet dus wel met hen onderhandelen. Tegelijkertijd noemt ze de Sandinistische regeerperiode ‘het donkere decennium’ en noemt ze het FSLN een partij van ‘totalitaire marxistisch-leninisten’.

Aan de linkerzijde van het politieke spectrum rommelt het ook aardig (stevige schokken op de schaal van richter): de oud-burgemeester van Managua – Herty Lewites – zegt dat Ortega en Aleman afspraken maken om hem (Herty) te laten arresteren. Ortega zou dat willen als "kado voor zijn 19e juli (…) dat ze hem (Ortega) verlossen van die stoorzender Herty Lewites". Ze zouden hem willen pakken op "zogenaamde fouten uit zijn burgemeesterstijd", onder andere voor onregelmatigheden bij de verkoop van een stuk grond.
Het klinkt een beetje als het verhaal van de oud-burgemeester van Mexico-City, ook al een door zijn tegenstanders gevreesde presidentskandidaat.
Maar niet alleen Herty ligt onder vuur. "Iedereen die niet op één lijn gaat staan met Ortega en Murillo (de echtgenote van Ortega), wordt geliquideerd", meent Herty Lewites. En oud-legerleider Joaquin Cuadra, één van de helden van de revolutie, spreekt over "typisch gedrag in mafiose organisaties (…) waarbij de wet wordt gedicteerd door de capo (baas), zijn vazallen en familie".
Herty en Cuadra verwijzen hierbij naar een incident met Tomás Borge, mede-oprichter van het FSLN en officieel de nummer 2 na Daniel Ortega. Rosario Murillo – Mrs. Ortega - organiseert de viering van de 26e verjaardag van de Sandinistische Revolutie en voor Tomás Borge is er geen rol weggelegd. De spanningen dateren al van februari, toen Borge openlijk kritiek uitte op Herty Lewites, die de kandidatuur van Ortega aanvocht. Murillo – verantwoordelijk voor de communicatie van het FSLN – wilde geen persoonlijke aanvallen en floot Borge publiekelijk terug. "U hebt geen toestemming om namens de partij het woord te voeren", meldde ze, "Alstublieft, Comandante, spreek in uw eigen naam." Tomás Borge was totaal verrast. Dit jaar zal hij voor het eerst in 26 jaar niet aanwezig zijn bij de viering van de verjaardag van de revolutie. Hij zit met zijn vrouw en kinderen in Peru.

Tot voor kort antwoordden veel Nicaraguanen mij dat voor hen de ideale FSLN-presidentskandidaat Victor Hugo Tinoco was. Deze man is inmiddels ook uit de gratie bij Daniel en zijn clan. Tinoco is momenteel campagneleider van Herty Lewites en betreurt het dat Daniel Ortega de "eeuwige presidentskandidaat van het FSLN" wil zijn. Dit veroorzaakt al jaren tweespalt in het Sandinisme, al sinds 1995, toen de MRS werd opgericht.

In al dit rumoer is er af en toe ook een beetje nieuws over de schuldkwijtschelding door de G8. Hoewel: het is nog steeds onduidelijk onder welke voorwaarden de schuld zal worden kwijtgescholden. Wel is het duidelijk dat het vrijgekomen geld door de regering Bolaños niet zal worden gebruikt ter bestrijding van de armoede. Het grootste deel van het geld gaat naar de aflossing van binnenlandse schulden, bij Nicaraguaanse banken. En naar de versterking van de binnenlandse financiële sector.
Nicaragua heeft overigens niet alleen schulden bij het IMF en de wereldbank, of bij binnenlandse banken. Er zijn bijvoorbeeld ook schulden in Spanje, in Costa Rica…
Spanje heeft ook besloten om vele miljoenen dollars aan schulden kwijt te schelden. Nicaragua heeft er een schuld van 218,5 miljoen dollar. 76,8 miljoen zal worden kwijtgescholden, de overige 141,7 miljoen maakt al deel uit van een schuldoverdracht (ruil) met Guatemala… al begrijp ik niet echt wat dat inhoudt. De voorwaarden die Spanje hier tegenover stelt: Nicaragua moet investeren in onderwijs, milieuzorg en infrastructuur. De Kyoto-normen worden aangehaald, hoewel het de vraag is in hoeverre dit samengaat met het aanleggen van meer wegen.
Costa Rica wil de Nicaraguaanse schuld ook kwijtschelden, maar met haar eigen voorwaarden: er wordt een (flinke) afkoopsom gevraagd, en de Costaricanen willen toegevingen van Nicaragua in het gebruik van de Rio San Juan. Er bestaat al jaren een conflict over deze rivier die de grens vormt tussen beide landen.

En tot slot een foto: afgelopen vrijdag werden 2 Hondurezen opgepakt met 3 sportzakken marihuana. In totaal zat er 47 kg in de tassen. De twee mannen – 21 en 37 jaar oud – zeggen elkaar niet te kennen en niets met de drugs te maken te hebben. Ze zijn wel gearresteerd en zullen – indien ze veroordeeld worden – waarschijnlijk belanden in El Modelo, in de galerij van de buitenlanders die ik aan het begin van mijn reis bezocht.
Volgens de politie zijn de mannen ‘muleros’ oftewel ‘pakezels’, maar de mannen houden hun onschuld vol. De één zegt dat hij enkel zijn oom in Chinandega ging bezoeken, de ander omschrijft zichzelf als een hardwerkende metselaar uit Tegucigalpa. En ik zie hun foto in de krant en mijn aandacht wordt vooral getrokken door het rode T-shirt met de tekst ‘Harvard Medical School’. Navrant.
Ze werden gepakt in de bus tussen El Guasaule (de grens met Honduras) en Chinandega, een bus die ik al vele malen heb genomen richting het dorpje El Bonete en waarvan ik dacht dat er normaal gezien enkel mensen, kippen en af en toe een schorpioen aan boord waren.