ASOTRAEXDAN - vervolg

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets schreef over de mensen in het tentenkamp voor het parlement in Managua. Ze zijn er - schandelijk genoeg - nog steeds. Ze zijn inmiddels hun zesde maand ingegaan.

Het akkoord met de regering is al een tijdje rond, maar het wachten is nog steeds op een eerste afspraak met de parlementariers. Al 32 keer trokken de vertegenwoordigers van de campesinos naar het parlement, en 32 keer werden ze afgescheept. Zogenaamd omdat de regering eerst nog de voorstellen correct moet afleveren.
Deze week was er ook een heel circus rond de goedkeuring van het TLC (CAFTA)... dit is uitgesteld en meteen zijn de parlementsleden een maand met vakantie gegaan. Ook die ochtend hadden de mensen van ASOTRAEXDAN een afspraak met volksvertegenwoordigers. Wederom werden ze afgescheept.

Hiermee was de maat ongeveer vol: 12 campesinos zijn in hongerstaking gegaan - onder wie de leiders Victorino Espinales en Mamuel Hernandez, maar ook Felix Barrios en Merlon, de man van de groententuin.
10 mannen en 1 vrouw liggen op matrasjes in de hal van het gebouw van het Rode Kruis in Managua. Buiten houden zo'n 100 kameraden een wake, met kaarsjes en bloemen.
Een ander vrouw, Maria Teresa Gutierrez (70 jaar) is al opgenomen in het ziekenhuis. Ze raakte in coma, hoewel ze daar alweer uit is. Haar situatie is ernstig, maar ze is stabiel.
De hongerstakers eten en drinken niets. Vandaag krijgen ze af en toe suero toegediend, vocht dat je tot je neemt wanneer je ernstig uitgedroogd bent.

De hongerstaking begon maandagochtend en duurt dus al 4 dagen.
Het is de bedoeling om de parlementariers te dwingen zich eindelijk (na 6 maanden!!!) eens met de zaak bezig te houden. De hongerstakers zijn bereid met hun actie te stoppen, wanneer ze zwart op wit de garantie krijgen dat hun zaak als eerste behandeld zal worden wanneer het parlement weer gaat vergaderen.

Vandaag heeft een delegatie een vergadering met leden van het FSLN (die een sleutelrol spelen in de hele discussie). Maar de signalen zijn weinig hoopvol. FSLN-kopstukken hebben al uitlatingen gedaan (achter de schermen, maar ook al publiekelijk) in de trant van: "dat ze maar sterven".

Veel hoop hebben de activisten dan ook niet: "Onze volksvertegenwoordigers zijn dodelijker dan het gif Nemagon" staat er op hun pancartes te lezen. Sinds 13 mei zijn er al ruim 200 mensen overleden aan de gevolgen van Nemagon (ook enkelen in het kamp tegenover het parlement)... de mensen hebben verzorging en medicijnen nodig, de tijd dringt.
"Ze hebben een hart van steen", zegt een van de vrouwen voor de deur van het Rode Kruis. De parlementariers houden een oplosiing tegen en zijn in de ogen van de boeren de duivel, door en door corrupt.
"Wellicht enkel door ons leven te geven, kunnen we die duivel uitdrijven."

Maar de reactie van een FSLN-kamerlid was dus: "dat ze maar sterven".

Ondertussen stijgt de ongerustheid in het tentenkamp. De mensen moeten er niet aan denken dat hun leiders, vooral Victorino en Manuel, zouden sterven.
"In de eerste plaats rekenen we op de steun van God, maar daarna zijn zij het die ons helpen. Wat zouden we doen zonder hen?"

Bovendien vrees ik voor de gevolgen wanneer één van de 12 hongerstakers sterft. Momenteel zijn er 422 mensen in het kamp, maar velen komen weer terug naar Managua. Op het hoogtepunt waren er duizenden actievoerders. En tot nu toe verliep hun actie zeer waardig, zonder enig geweld. Maar de frustratie neemt toe en de mensen zouden graag het parlement bestormen.

Ik zit de komende dagen in Juigalpa en heb de actievoerders op hun hart gedrukt dat ik hoop hen volgende week terug te zien, niet in het Rode Kruis, maar in 'El Planton' (het tentenkamp)